2 Parken, Lamatempel & Olympisch Park

Ook vanmorgen mochten we om 9.00 uur verzamelen in de lobby van het hotel. Niemand was verplicht mee te gaan naar het Jingshan Park ook wel Kolenheuvel genoemd. Maar ik denk maar zo, ik ben nu in China en ik wil zoveel mogelijk zien, ruiken, proeven én uiteraard genieten.
Wat ik zeker weet is dat ik hier - met Ad - terug kom.
Misschien ben ik ik mijn vorige leven wel in China gewoond want ik voel me hier wel thuis.

Het Jingshan Park wordt op zondag bezocht door Chinezen die daar bij elkaar komen om Tai Chi te beoefenen, te zingen, dansen, wandelen, spelletjes te doen e.d.
Dit park hoorde vroeger bij de Verboden Stad en was de keizerlijke tuin. Omdat in het park ook de kolen voor de verwarming van de keizerlijke paleishallen en de keuken werd opgeslagen, kreeg het de bijnaam Kolenheuvel.
Het eerste wat we zagen was een vrouw die tekens zette met water op de stoep. Een persoon vroeg haar Beijing in het Chinees te schrijven, wat ze deed. Daarna schreef ze er "welkom" onder.
"Welkom in Beijing".

Toen we het park binnen kwamen werden we - eigenlijk allemaal wel - getrokken door een groep mensen welke ergens aan het zingen waren.
Je werd er als het waren naar toe gezogen. De muziek raakte mij en kwam recht in mijn hart binnen. Kippenvel en tranen in mijn ogen. Terwijl ik er toch niets van versta, zo mooi!
Nu was ik niet de enige, want menigeen stond huilend te luisteren.
Ik kan het jullie niet uitleggen, dit moet je gezien, gehoord én gevoeld hebben.
Wij werden ook bij de zang betrokken, mochten vooraan staan, moesten mee zingen en kregen een Chinese tekst in ons handen. Tja daar kunnen we natuurlijk niets mee, maar je voelde je zo welkom en opgenomen in de groep.
Ook dit zie ik in NL nog niet zo snel gebeuren, helaas.

Bovenop de berg staat het Paviljoen van de Eeuwige lente.
Van hieruit heb je een geweldig uitzicht op de paleizen van de Verboden Stad en de skyline van wolkenkrabber. Tenminste als er geen smog hangt of regent.

De dag begon droog, maar frisser dan gisteren.
Na het beluisteren van het "koor" begon het te regenen en dat heeft het de hele dag gedaan. Tot het vanavond 20.20 uur droog werd ...

Uiteindelijk zijn we het hetzelfde groepje als gisteren het park uit gelopen en gaan we naar het naastgelegen Beihai park. Ik heb een aantal bezienswaardigheden in het boekje aangetekend, welke ik in dit park graag zou willen bezichtigen.
De Witte Pagode is er daar één van. Ook mijn 4 klasgenoten en Astrid willen deze zien dus gaan we deze met zijn zessen bekijken.
Bovenop de heuvel aangekomen bij de Witte Pagode vind ik deze van een afstand mooier dan dichtbij..
Aangezien As en ik aan de overkant van het meer nog meer bezienswaardigheden willen zien, besluiten we ons op te splitsen te gaan.
(Marion, Erna, Nancy & Gerrie gaan naar de Lamatempel, welke As en ik later bezoeken).
Dat houdt in dat we dan het meer over moeten met een bootje. Het bootje gaat alleen maar met minimaal 4 personen, kwamen we achter en kost behoorlijk wat. Ook moet je dan nog "wachtgeld" betalen wat per uur gaat. We besluiten dan ook maar meteen naar de Lama tempel te gaan. Dat was gemakkelijk gezegd dan gedaan want As en ik maken een rondje om het kleine meer waar ook de Witte Pagode staat.
Uiteindelijk dachten we weer "even" naar de metro te lopen, maar ook vandaag is deze verder weg dan we denken..
We lopen dezelfde weg terug al dat we heen kwamen. Bij de Hutong aangekomen, besluiten we eerst iets te eten en een kop koffie te nemen, we kwamen bij een super leuk tentje uit en hebben hier heerlijk gegeten en gedronken.
Door de regen vervolgen we onze weg tot aan het metro station.
We nemen de metro naar de Lamatempel. Daar komen we Erna, Nancy & Gerrie tegen. Marion is ook net binnen en die komen we later tegen.

De Lamatempel is de grootste en luisterrijkste tempel van het Tibetaans boeddhisme in Beijing.
Erg mooi om te zien, jammer alleen dat het zo donker is binnen in de tempels.
In een van de zalen staat een gigantisch standbeeld van een boeddha welke uit één enkele stam van sadelhout met een omtrek van 8 m en een lengte van 26 m werd gesneden. Hij staat 8 m in de grond. Ook hier is het weer erg donker en kon je hem niet goed zien.

Na de Lamatempel staat ook nog het Olympisch dorp op ons wensen lijstje.
Dus weer door de regen, naar de metro op naar het Olympsich park.
Weer door de regen, verkeerd gelopen, weer terug, weer verkeerd, weer terug.... En ja uiteindelijk de juiste weg gevonden.
Ook hier hangt een super sfeer. Krijg er veel energie van en voel me happy, ondanks de regen en de kapotte paraplu... Maar dat mag de pret niet drukken.
We bekijken "het vogelnest" van een afstand.
En ja hoor.... batterijen zijn weer leeg. Volgens mij doet de lader het niet goed. Vanmorgen had ik 4 volle batterijen, nu 4 lege. En zo heel veel foto's heb ik niet gemaakt...
Maar de andere lege batterijen er weer ingedaan, daar kon ik - gelukkig - nog een paar foto's mee maken voordat ze het weer begaven.

We besluiten met de metro terug te gaan richting hotel. Daar in de buurt te eten - wat weer heerlijk was, dit keer aubergine, gebakken ei en rijst.

Om 20.20 terug in het hotel, douchen, dit verhaal schrijven misschien nog even lezen, want dat is er nog niet van gekomen en op tijd gaan slapen.
Morgenochtend weer de metro hebben van 7.20 uur om opnieuw twee dagen in een "nieuw" ziekenhuis mee te lopen. Ben benieuwd waar we nu naar toe mogen.