2e lesdag, 3e dag in Beijing

Helemaal geïnstalleert in het hotel en met ontzettend veel zin gaan we vandaag ook weer naar het Beijing massage ziekenhuis.
Het enige jammere is dat de regen hier met bakken uit de hemel valt en ik dus erg blij ben met mijn meegebrachte paraplu...
Om acht uur snel richting metro door de stromende regen dus,op weg naar de universiteit.
Je kunt als je de metro uitstapt uit vier uitgangen kiezen, maar ja kies dan meer eens welke als alles in het Chinees staat. Op goed geluk een uitgang gekozen, maar dan... Een politieagent die het verkeer aan het regelen was de weg gevraagd. Gelukkig hadden we een plattegrond bij waar ook de Chinese benamingen bij staan, want de meeste mensen spreken of geen Engels of doen alsof. We hadden - bij toeval - de goede uitgang gekozen en moesten alsmaar rechtdoor.

Oversteken is hier een hele uitdaging omdat ook al loop je op het zebrapad dat niet betekend dat je dan ook voorrang hebt. Echt alles loopt en rijdt al tutterend door elkaar. Op een kruising aangekomen blijken we de letters van de universiteit te herkennen en lopen we eigenlijk in één keer goed, en dat in een stad waar we voor de eerste keer met de metro reizen.

De busjes staan al op ons te wachten en wederom gaan we vandaag naar het Beijing Massage ziekenhuis, waar ze al op ons staan te wachten.
Het is een hele beleving en je kijkt je ogen uit. Er gebeuren hier dingen die je in NL niet voor mogelijk kunt houden. En eigenlijk zou je het moeten zien.
Als artsen met een patiënt bezig zijn en zijn telefoon gaat, loopt hij bij de patiënt weg en gaat rustig staan bellen. Ook wij mogen onze telefoon aan hebben staan en als wij gebeld worden of we dan ook even weg willen gaan. Of de arts bekijkt al hangend over een patiënt zijn I-pad of zoekt er dingen in op om ons dingen te laten zien. De arts in opleiding hangt al leunend half in slaap over een patiënt... Je moet dit echt met eigen ogen gezien hebben om het te kunnen geloven.
Maar de patiënten liggen ook gewoon al bellend op de behandeltafel.
De artsen masseren hier over de kleding heen. Een arts vroeg aan een andere groep hoe wij masseerde. Toen wij vertelde dat de cliënten met blote benen lagen vroeg hij zich hardop af of wij dan geen privacy hadden.
Echt een giller toch?
GEWELDIG!

Toch een stukje cultuur verschil tussen China & Nederland.
We hebben een leuke arts die ook naast de traditionele Chinese geneeskunde ook wel geïnteresseerd is in Westerse behandeling, hij werkt ook met Triggerpoints.

Na het ochtend gedeelte worden we weer afgezet bij de universiteit alwaar wij naar het winkelcentrum te lopen om voor een paar Euro te gaan lunchen.
Na de theorieles weer de praktijk. Er zaten diverse pijnlijke grepen tussen, maar dat hoort erbij.
De middag afgesloten met een groepsfoto met ook de Chinese studenten.
Met "ons" Eindhoven groepje zijn we terug naar het hotel gegaan om met zijn allen te gaan eten omdat klasgenoot Nancy jarig was.
We hadden haar een leuke cadeautje met kaart gegeven.
Maar eerste hebben we - in doktersjas - pasfoto's laten maken, deze zijn voor je certificaat.
Ook weer een verhaal apart.
Er worden een stuk of 3 foto's gemaakt, daar kies je er één van uit - op zich is dat niet heel bijzonder - maar nu komt het... De foto wordt geheel gefotoshopt. Zo kreeg ik bijvoorbeeld wittere tanden, werden er bij mensen haren weg gehaald, schouders recht gezet.
Hilarisch! We hebben in ieder geval veel plezier gehad!

De andere groep is naar de Lama-tempel geweest, die helaas al was gesloten, begreep ik.

Echt super lekker gegeten bij een restaurant waar we diverse gerechten hadden besteld die we met zijn allen hebben gegeten.
Enkele voorbeelden zijn: gebakken banaan, aubergine, peultjes, rijst, vis, vlees. Geweldig lekker. We hebben enorm zitten smullen.
Marion en ik zijn samen nog naar de avond markt geweest. Rijen met kraampjes vol heerlijke delicatesse - voor de Chinezen dan.
Komen we een stel uit Amerika tegen, waarvan de jongen een zeester in zijn hand heeft. Marion vraagt om te proeven en vraagt mij om foto's te maken. Nu kon ik uiteraard niet achter blijven om te proeven. Ik kan jullie vertellen, het smaakt werkelijk nergens naar.
De foto's van Marion en mij samen proevend aan de zeester, zijn helaas mislukt. En de foto's die Marion van mij heeft gemaakt, staan op haar toestel. Dus die houden jullie nog tegoed!